Hué en Hoi An

Hué – Hoi An

Zoals gezegd hadden we de 2e dag in Hué een rustig dagje. Na rustig ontbeten te hebben...nou ja...rustig. het hotel waar we logeerden was een opleidingshotel.  Oftewel een leer/werk hotel. Dit betekende dat er een aantal jonge mensen in de ontbijtzaal waren die moesten leren hoe dat nou in zijn werk gaat, zo'n ontbijt verzorgen. Op zich niet erg maar helaas was het rustig in het hotel. Wij hadden dus continu 3-4 jongelui om ons heen heen. Vooral Inge was de klos. Bij de heetwaterkoker, de broodrooster, Inge had constant 2 jongens in haar nek. Je kunt je voorstellen dat Inge daar lichtelijk nerveus van werd. Na het ontbijt wilden we een tochtje maken met een Riksja. Met de hulp van een vriendelijke meneer van een ander hotel kwamen er 3 riksja’s aan. Ons plan was om een ritje door de stad te krijgen van een uur. De mannen begrepen het en daar gingen we. Inge voorop, daarna Tina en toen Mieke. Toen we 10 jaar geleden net aangekomen waren  in Vietnam gingen we binnen een uur na aankomst in Saigon ook met een Riksja mee. Verschil met toen is dat we toen geen idee hadden hoe de verkeersregels waren in Vietnam….regels….welke regels?…er zijn geen regels. Auto’s en scooters rijden dwars door elkaar heen. Als je als wilt oversteken, steek je gewoon over. Iedereen gaat zigzaggend om elkaar heen. Als wij dus een straat oversteken moeten we in een vast tempo oversteken zodat de scooterrijders goed kunnen inschatten of ze voor of achter ons langs gaan. Als je gaat rennen of stil gaat staan gaat het fout. Dan is iedereen van slag. Ook op een zebrapad hè. Dat jij groen hebt wil niet zeggen dat er niks aankomt. Een andere rijbaan heeft ook gewoon groen dus het scheurt allemaal toeterend om je heen. Maar goed, omdat we de vuurdoop in Saigon hebben het gehad viel het in Hué erg mee. Zo’n Riksja is een erg leuke manier om de stad te verkennen. Na een uurtje waren we weer terug. ’s Middags hebben geluierd bij het zwembad van het hotel.

Zaterdag 11 november was weer een reisdag. Onze chauffeur (klinkt toch wel goed hè, onze chauffeur 🤣) kwam ons om 8 uur ophalen. We hebben wel iedere keer een andere chauffeur hoor, het is niet dat we iedere keer dezelfde hebben.  Het einddoel was Hoi An en het was een rit van ongeveer 125 km. We zouden deze rit diverse stops hebben. De eerste stop was bij een oesterkwekerij. We zagen een aantal vissers en hoe de vangst werd schoongemaakt voor verder transport. Overal waar toeristen komen zijn uiteraard ook verkopers die van alles aan je willen slijten. De eerste vraag is standaard: where are you from. Die vraag willen we dan nog wel beantwoorden maar daarna is het klaar. Daar dacht één verkoopster anders over en ze bleef achter Mieke aanlopen. Madame Holland, madame Holland bleef ze roepen. Ze verkocht (nep)parels, ansichtkaarten. Maar Mieke wilde uiteraard niks kopen. Toen kwam ze nog met euro’s  aan die ze wilde wisselen of zo. Toen gaf ze het eindelijk op….zucht. En Inge en Tina maar lachen. De 2e stop was op de Hai Van Pass. Deze Pass wordt door velen gezien als één van de mooiste kustroutes ter wereld. De uitzichten zijn dan ook prachtig. Na hier wat foto’s gemaakt te hebben gingen we weer verder. Niet veel verder maakten we een stop bij een museum. We keken elkaar aan…een museum? Ok, nou ja, we gaan wel kijken. Maar het heeft ons positief verrast. Het was het Da Nang Museum of Cham Sculpture. Er stonden hele mooie gave sculpturen uit de tijd van de Hindu. Naast het museum lag de Drakenbrug. Die hebben we uiteraard ook nog even op de foto gezet. Onze één na laatste stop was bij de Marble Mountains. Dit zijn een cluster van 5 bergen. Wij zijn op of in één berg geweest. Met de lift(!) ga je naar boven en kun je daar rondlopen en genieten van het mooie uitzicht. Maar het mooiste is de Huyen Khong grot. Hierin staat een groot bhoedda beeld. Ook komt het zonlicht  met dikke stralen naar binnen door natuurlijke gaten boven in de berg. Gelukkig was het zonnig toen wij er waren, dus konden we dit aanschouwen. Prachtig! Onze laatste stop was bij een beeldenwinkel. Niks bijzonders, het enige grappige was dat nu Inge een verkoopster achter aan had lopen door de hele winkel. Daarna werden wij afgezet bij ons volgende hotel iets buiten Hoi An.

Zondag 12 november hebben ’s morgens op het strand gelopen en gelegen. ’S Middags zijn we naar het centrum van Hoi An gegaan. Een leuke stadje vol sfeervolle lampionnen. De oude stad  is opgenomen op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.Er werden ook nog wat souvenirs gescoord. Mieke kocht twee stickers. Aangezien Tina onze geldzaken beheert zei Mieke tegen de verkoopster: I don’t have money, she (Tina) is paying. De verkoopster schoot heel hard in de lach en riep meteen tegen Mieke: oohhh…buy more, buy more. Ook tegen Inge zei ze: you too, buy something. Dit was een erg komisch moment. Daarna hebben we nog een cocktailtje gedronken en daarna nog wat gegeten. Toen weer met een taxi terug naar het hotel.

Helaas is het weer vanaf maandag omgeslagen en gaan we 3 dagen regen krijgen hier in het centrale gedeelte van Vietnam. Pas in Saigon gaan we beter weer krijgen. Wij zijn maandag wel op pad gegaan, maar helaas met de regenponcho aan. Maar hier vertellen we volgende keer over.

Groetjes!